Ok, crashcursus in complexiteitsdenken. Er zijn enkele belangrijke drijfveren van complexiteit, namelijk: Schaal - hoe meer verbonden agenten en systemen, hoe groter de complexiteit wordt. Informatie die tussen agenten wordt doorgegeven, vergroot de systeemwijde verbindingen. Interdependentie - als één agent of systeem verandert, heeft dat invloed op veel andere agenten in het systeem. We leven nu in een wereld waar een tweet van Trump miljoenen levens kan veranderen. Niet alleen zijn we interdependent, we zijn hyperinterdependent. Ons mondiale systeem is gecentraliseerd rond hyperagenten die het hele systeem in enkele seconden kunnen veranderen. Diversiteit - hoe verschillend elke agent of systeem is, hoe groter de complexiteit. Diversiteit is eigenlijk een kracht omdat complexiteit niet altijd slecht is, maar het betekent dat je de uitkomsten van complexiteit duidelijker ziet. Hoge interactievariëteit is misschien wel de grootste drijfveer van complexiteit. Incongruente systemen creëren conflicten en onvoorziene gebeurtenissen. Dynamiek - snelheid van verandering. Hoe groter het tempo van verandering in het systeem, hoe sneller complexiteit zich manifesteert. Alles verandert snel. En dit is niet alleen de nieuwe norm, het versnelt. Ondoorzichtigheid - hoe meer één gebied van het complexe systeem verandert en de rest van de verbonden systemen het niet ziet, hoe waarschijnlijker het is dat je opereert onder radicale onzekerheid. Uiteindelijk wordt informatie onthuld en gebeuren er massaal disruptieve uitkomsten op grote schaal omdat de verandering die plaatsvond, werd afgeschermd van het bredere systeem. We hebben een enorme ongekende stijging gezien in al deze drijfveren in een ongelooflijk korte tijd. Dit betekent dat we niet-lineariteit krijgen, dynamiek ver van evenwicht, wat onvoorspelbaarheid betekent, zwarte zwanen, plotselinge veranderingen, onvoorziene gebeurtenissen keer op keer. In complexe systemen krijgen we radicale emergentie, soms goed, soms heel slecht, maar wat het ook is, je ziet het niet aankomen. Dit is waarom elk systeem dat nog steeds opereert op een governance-paradigma dat vóór de radicale complexiteitsstijging is gecreëerd, instort. We hebben simpelweg niet de mogelijkheid om onder onzekerheid op deze schaal te opereren. Dus elke beslissing is slecht. Dit is waarom governance overal moet worden geüpgraded en snel.