Naprawdę myślałem, że znienawidzę Roba, kiedy go pierwszy raz spotkałem. Ożenił się z kobietą, z którą chodziłem do szkoły biznesowej, więc byliśmy zmuszeni spędzać razem czas. Jego szczere pytania były irytujące. Ale im więcej czasu z nim spędzałem, zmuszony czy nie, tym bardziej zdawałem sobie sprawę: on naprawdę jest szczery. I gra na gitarze jak szalony, jeśli to coś znaczy. Moja żona i ja żartowaliśmy z niego, układając puzzle w czasie COVID (nie żartuję; Norman Frickin’ Rockwell w maksymalnej wersji), że pewnego dnia zostanie prezydentem. Teraz wydaje się to mniej żartem. I wydaje się może jednym z mniej nihilistycznych lub dystopijnych gałęzi na drzewie wyborów przed nami. W każdym razie powiedziałem mu, że Demokraci nie mają szans w ważnych, stanowych biurach w Iowa. Ale Rob ma irytującą tendencję do udowadniania mi, że się mylę. I, niech to będzie, ale coraz bardziej uważam to za urocze.