Ik heb de video bekeken van Rom Braslavski, de Israëlische gijzelaar die sinds zijn ontvoering van het Nova-festival op 7 oktober door de Palestijnse Islamitische Jihad wordt vastgehouden, waarin hij ernstig uitgemergeld en bijna onsamenhangend jammert. Zijn familie heeft gevraagd om Ron's video niet te delen, omdat de jonge man fysiek en mentaal gebroken is na bijna twee jaar in de gevangenschap van de Islamitische Jihad. Wat als een vrachtwagen inslaat, is de arme jongen zijn stem; hij is gebroken, hij is nauwelijks hoorbaar terwijl hij huilt over zijn toestand. Hij sterft zichtbaar. Het is hartverscheurend, het tart woorden. Toch plaatsen Hamas en de Islamitische Jihad hun barbaarse marteling van deze jonge man als informatieoorlog. Stop en denk na over de gruwelijke asymmetrie hier: ze verbergen niet wat ze Ron hebben aangedaan, ze maken zich geen zorgen over enige terugslag. Helemaal niet. Ze hebben die video vrijgegeven in het volle zicht van de wereld zonder enige angst voor veroordeling. Om Seth's retorische vraag te beantwoorden: natuurlijk is het antwoord niets; het lijden van Joden en Israëli's betekent minder dan niets voor de NYT en zijn redactieraad.