Ik heb mijn eerste dienstverband in 2003 afgerond. Ik was 5 jaar in de Amerikaanse marine, maar het was tijd om mijn focus te verleggen en dingen buiten de grenzen van het leger te doen. Ondanks dat ik geen vast salaris had, was ik voor het eerst in mijn leven vrij om de dingen te doen die ik wilde doen. Maar hierdoor irriteerde het anderen die dachten dat ik mijn tijd aan het verspillen was. Waarom zou iemand met de kracht van jeugd en tijd, zoveel van die tijd verspillen? Mijn toekomstige schoonvader was de aanvoerder van deze beweging. Je ziet, hij heeft ook 22 jaar trouw gediend in de marine. Hij was ook succesvol. Vooral in een tijd waarin Filipino's niet dezelfde kansen kregen als traditionele dienstplichtigen. Hij geloofde dat ik zijn pad had moeten volgen en op 20 had moeten stoppen. Maar ik had andere plannen. Dapperder. Risicovoller. Exponentieel. Ik geloofde dat de grootste investering in mezelf was. En hoewel het leek alsof ik geen plan had; het kon me niet veel schelen, want het was mijn plan om uit te voeren en voor de twijfelaars om de manifestatie te getuigen. De les die ik vroeg leerde is dat je soms stilletjes moet koken, dingen alleen en zonder angst moet doen, midden in onbekend terrein. Laat ze praten, want jouw succes en gerichte uitvoering is de beste medicijn tegen kwade wil. Deel 2 van dit verhaal komt snel. Je wilt het niet missen.