De "crack-up boom" is een term die Ludwig von Mises gebruikte in Human Action (1949) om de laatste fase van inflatoire geldcreatie en kredietexpansie te beschrijven. 1. Eindeloze geldcreatie Wanneer overheden en centrale banken proberen economische correcties te vermijden door de geldhoeveelheid continu uit te breiden, stijgen de prijzen. In het begin denken mensen misschien nog dat de prijzen zullen stabiliseren. 2. Inzakken van vertrouwen Uiteindelijk realiseert het publiek zich dat de valuta steeds meer in waarde zal dalen. Op dat moment draait de inflatoire psychologie om: mensen willen geen geld meer vasthouden omdat ze verwachten dat het snel in waarde zal dalen. 3. Vlucht naar echte goederen Iedereen haast zich om geld in te wisselen voor iets reëels—aandelen, onroerend goed, grondstoffen, vreemde valuta, enz.—simpelweg om te ontsnappen aan het vasthouden van een valuta die aan het instorten is. Dit is de "boom" fase, maar het is geen gezonde boom. Het is een paniek koopwoede. 4. Vernietiging van de valuta De crack-up boom eindigt met de volledige ineenstorting van het monetaire systeem—hyperinflatie en ineenstorting van de valuta als ruilmiddel. Mises' formulering: de ineenstorting van het valut systeem door het publiek dat geld verlaat ten gunste van goederen. Kortom: een crack-up boom is de terminale fase van inflatie waarin geld sterft omdat mensen het vertrouwen erin verliezen. Conclusie: Koop Bitcoin.