"Maar wat als ik faal? Wat als het niet werkt?" Maar wat als je blijft niets doen? Je bent duidelijk ontevreden met je leven als de wens om iets te veranderen überhaupt bestaat. Is het niet logischer om eeuwige ontevredenheid te garanderen of de mogelijkheid te creëren om zelfs maar een kans van 1% te hebben om je omstandigheden te veranderen? Als je er zo over nadenkt, is iets doen, letterlijk iets, beter dan blijven niets doen. Dus waarom probeer je zo hard te rechtvaardigen dat je niets doet?