Lodowce na całym świecie topnieją szybciej niż kiedykolwiek w historii. Przełomowe międzynarodowe badanie z 2025 roku — koordynowane przez Glacier Mass Balance Intercomparison Exercise (GlaMBIE) i obejmujące 35 zespołów badawczych analizujących ponad 230 regionalnych zestawów danych — wykazało, że lodowce (z wyłączeniem pokrywy lodowej Grenlandii i Antarktydy) straciły od 2000 do 2023 roku 6 542 ± 387 miliardów ton lodu, co odpowiada około 5% ich całkowitej objętości na początku milenium. Tempo topnienia znacznie przyspieszyło, wzrastając o 36% z okresu 2000–2011 do 2012–2023. Ta szybka utrata dotyczy wszystkich kontynentów, z szczególnie poważnymi proporcjonalnymi spadkami w mniejszych regionach: na przykład, Europa Środkowa straciła prawie 39% swojego lodu lodowcowego w ciągu tych dwóch dekad. Poza znikającymi krajobrazami, cofające się lodowce zakłócają vitalne źródła słodkiej wody dla miliardów ludzi, działając jako naturalne zbiorniki, które regulują sezonowe przepływy rzek dla rolnictwa, energii wodnej i wody pitnej — szczególnie w suchych obszarach dolnych, takich jak Azja Środkowa i Andy. Ich woda topniejąca już przyczyniła się do wzrostu poziomu mórz o około 18 mm od 2000 roku. Jeśli wszystkie pozostałe lodowce miałyby całkowicie zniknąć (ekstremalny scenariusz), poziom mórz mógłby wzrosnąć o dodatkowe ~40–70 cm (szacunki różnią się w zależności od uwzględnienia lodu peryferyjnego). Lodowce dostosowują się powoli do zmian temperatury, więc znaczna przyszła utrata jest już zagwarantowana, nawet jeśli ocieplenie zatrzyma się dzisiaj. Jednak szybkie redukcje emisji mogą nadal ograniczyć zakres topnienia: ograniczenie ocieplenia zachowuje więcej lodu, zabezpieczając bezpieczeństwo wodne i łagodząc wzrost poziomu mórz dla wrażliwych społeczności. [„Powszechne przyspieszenie globalnej utraty masy lodowców.” Nature, 2025]