Ontmoet de vis met 30× meer DNA dan mensen—de ultieme hoarder van de evolutie. Een nieuwe kampioen is opgekomen in de genomische arena van het dierenrijk: de Zuid-Amerikaanse longvis (Lepidosiren paradoxa) heeft het grootste volledig in kaart gebrachte dieren-genoom ooit. Het DNA telt ongeveer 91 miljard baseparen—ongeveer 30 keer groter dan het menselijke genoom—terwijl het een vergelijkbaar aantal genen codeert, ongeveer 20.000. Het grootste deel van dit enorme genoom bestaat uit niet-coderende gebieden, voornamelijk repetitieve transposable elementen—vaak "egoïstisch" DNA genoemd—die zichzelf repliceren en in het genoom invoegen. Vergelijkingen met andere longvissoorten onthullen dat L. paradoxa het equivalent van één volledig menselijk genoom aan DNA heeft verzameld elke 10 miljoen jaar. Als "levende fossielen" en nauwe verwanten van de voorouders van alle tetrapoden (landgewervelden), bieden longvissen onschatbare inzichten in de evolutie van gewervelden door hun gedecodeerde genomen. Studies tonen aan dat Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse longvissen bepaalde genen missen die normaal gesproken de proliferatie van transposable elementen beperken, waardoor ongecontroleerde genomische expansie mogelijk is. Deze "opblazing" brengt potentiële kosten met zich mee: 18 van de 19 chromosomen van de vis evenaren elk de grootte van het volledige menselijke genoom, wat aanzienlijke energie vereist voor DNA-replicatie en leidt tot vergrote cellen en kernen. Hoewel enorme genomen soms aanpassing kunnen stimuleren—door genregulatie te veranderen of materiaal te leveren voor nieuwe genen—riskeert ongecontroleerde groei vitale processen te verstoren. Hoewel bepaalde planten, zoals de vorkvaren uit Nieuw-Caledonië en Paris japonica, zelfs grotere genomen bezitten, leidt L. paradoxa momenteel onder de dieren. Echter, de nog niet in kaart gebrachte gemarmerde longvis kan het uiteindelijk overtreffen. [Pennisi, E. (2024, 14 augustus). Deze vreemde vis heeft 30 keer zoveel DNA als mensen—een nieuw record voor dieren. Science] [Meyer, A., Schartl, M., & collega's. (2024). Het genoom van de Zuid-Amerikaanse longvis Lepidosiren paradoxa en de evolutie van de grootte van gewervelde genoom. Nature]