In het hart van de Australische outback, meer dan 880 mijl van Adelaide, ligt een plek die lijkt te ontkennen dat de regels van de moderne stad gelden: Coober Pedy. In deze woestijnuitgestrektheid, waar de zomers temperaturen boven de 105 graden Fahrenheit (45 graden Celsius) brengen, speelt overleven zich niet bovengronds af, maar ondergronds. Het is geen culturele eigenaardigheid, maar eerder een gedwongen keuze. De geboorte van deze nederzetting dateert uit 1915, toen opaal werd ontdekt en het dorp transformeerde in de wereldhoofdstad van edelstenen. De naam zelf, afgeleid van een Aboriginal-uitdrukking die "witte man in een gat" betekent, vertelt zijn essentie: de meeste inwoners leven in in de rotsen gegraven holtes, genaamd dugouts, die een stabiel klimaat tussen de 75 en 78 graden Fahrenheit garanderen, een natuurlijke schuilplaats tegen de verzengende woestijn. Maar dit is niet zomaar een eenvoudige schuilplaats. Een echte gemeenschap ontwikkelt zich ondergronds, met kerken, winkels, musea en zelfs een hotel, allemaal ingebed in de aarde. Boven de grond wordt het landschap gedomineerd door heuvels van mijnafval en een landschap dat doet denken aan een buitenaardse planeet, zozeer zelfs dat regisseurs deze setting hebben gekozen voor films zoals Mad Max Beyond Thunderdome en Pitch Black. Het dagelijks leven is hard maar fascinerend. Opaalzoekers blijven werken met eenvoudige gereedschappen, terwijl de bevolking, bestaande uit mensen van meer dan veertig naties, een mozaïek van culturen creëert. Coober Pedy wordt zo een radicalisch symbool van menselijke aanpassing, een plek waar het land niet alleen een toevluchtsoord is, maar een thuis.