HET PROBLEEM MET DE RELATIE TUSSEN DE VS EN INDIA Een van de redenen waarom de VS en India met elkaar in conflict zijn, is omdat D.C. eindelijk lijkt te zijn wakker geschud door het feit dat, op de lange termijn, de handel tussen de VS en India niet bijzonder voordelig is voor de VS. Ondanks dat eerdere administraties dit als een belangrijke relatie hebben gepresenteerd, is het in werkelijkheid niet erg belangrijk, behalve het idee om India te versterken om China militair te kunnen indammen. De gebeurtenissen in Balakot, Galwan en het conflict van mei 2025 maken nu duidelijk dat dit niet zal gebeuren. Dat laat het economische front over, en ook deze kant van de vergelijking schiet tekort voor de VS. Toen China groeide, steeg de productiecapaciteit op een manier die de VS aanvulde. Amerika was en blijft voornamelijk een diensteneconomie, en China nam bijna geen diensteninkomsten van de VS weg. In plaats daarvan leverde het goedkope geproduceerde goederen die Amerikanen konden gebruiken om hun eigen diensten groei te stimuleren. Computers, telefoons, batterijen, netwerktechnologieën zorgden allemaal voor hogere productiviteit en hogere lonen. De stroom werkte. Met India is dat niet het geval. India heeft nooit een grootschalige productie-infrastructuur opgebouwd, en de exporten zijn onevenredig veel diensten. Dit creëert directe wrijving met Amerikaanse werknemers omdat Indiase IT-diensten rechtstreeks concurreren met Amerikaanse IT-banen. Die dynamiek verhoogt de lonen niet, maar drukt ze juist. En dit is geen kwestie van eerlijke concurrentie op innovatie. Wanneer SAP een softwareproduct in Duitsland ontwikkelt, kan een Amerikaans bedrijf hen overtreffen in innovatie, een beter product bouwen en marktaandeel veroveren. Maar wanneer een uitbestedingsbedrijf in India Amerikaanse IT-contracten aanneemt, is er geen innovatiewedstrijd, alleen loonarbitrage. Het is een eenrichtingskanaal dat capaciteit uit het Amerikaanse bedrijf wegtrekt. Het misbruik van de L1-visumcategorie door Indiase uitbestedingsbedrijven verergert deze dynamiek alleen maar, waardoor de overdracht van werk versnelt terwijl de bedoeling van de wet wordt omzeild. Mijn bedoeling is niet om 100 procent van de schuld alleen bij India te leggen voor deze uitholling. Falen van het Amerikaanse beleid heeft een vruchtbare bodem gecreëerd voor vervangingen. Onderinvestering in STEM en een zelfgenoegzame acceptatie van Indiase bedrijven die fronten in de VS creëren en visumbeleid misbruiken, maakten het hen gemakkelijk om in de breach te stappen. De schade is extern gedreven en intern mogelijk gemaakt. Hoe dan ook, het resultaat is structurele incompatibiliteit. De VS willen productiepartners terwijl ze proberen te diversifiëren van China en kritieke toeleveringsketens terug te brengen. India daarentegen wil zijn dienstenexport uitbreiden. Het is niet genoeg dat India op een dag productiecapaciteit kan hebben. Als de VS de contracten en kapitaal gaan bieden die nodig zijn om deze industrie in India op te bouwen, waarom dan niet ergens anders? Waarom niet in meerdere kleinere landen die nooit een strategische bedreiging kunnen vormen in de toekomst? Wat de Amerikaanse economie nodig heeft en wat India kan leveren, zijn geen complementaire zaken. Tenzij India zich transformeert in een exportgerichte fabrikant met een toeleveringsketen van China-achtige kwaliteit, wat op korte termijn onwaarschijnlijk is, zal deze structurele misalignering aanhouden. En buiten de economie is de gehele strategische oriëntatie van India multipolair. Het accepteert Amerikaanse contracten, investeringen en uitbestede banen, maar wil niet de junior partner zijn op de strategische kaart. Dit beperkt de opbrengsten die Amerika ooit kan verwachten van het proberen India te verheffen als tegenwicht voor China. Waarom niet gewoon met China omgaan en de kans verkleinen dat het ooit een bedreiging zal zijn? China heeft geen geschiedenis van pogingen om de VS binnen te vallen, maar India heeft, door verloren oorlogen en verloren grondgebied, een sombere geschiedenis van het "balanceren" van China. Wat de VS krijgt, is een scheve handelsdynamiek, neerwaartse druk op de lonen in de IT-sector en een onbetrouwbare partner in hun grotere strategische afweging. De relatie is overbelicht omdat iemand in Washington de eerste orde berekening deed: India groot. China groot. India tegen China. Maar verloor daarna de interesse of faalde om de aandacht vast te houden voordat ze de tweede en derde orde implicaties bereikten. Dit is niet echt een relatie die op de lange termijn veel oprecht wederzijds voordeel oplevert.