Een brug in India is voor de tweede keer in een jaar in de rivier de Ganges gevallen terwijl deze nog in aanbouw was. Dit is letterlijk de Mississippi van India. We zouden aannemen dat hun besten aan dit project werkten? Opmerking* - Er lijkt geen buitenlandse arbeid betrokken te zijn geweest bij dit voorval. ** De bouwkwaliteit werd aangehaald als de oorzaak.

Na de pijpleiding Post 4. Waar de schade als eerste zichtbaar is Hoge-trust beroepen falen stilletjes. In de financiën zie je compliance theater. Formulieren worden ingevuld. Vakken worden aangevinkt. Risico's worden verborgen totdat ze te groot zijn om te negeren. In de technologie zie je stilgelegde producten, opgeblazen teams en eindeloos refactoren zonder vooruitgang. Wervingspijpen belonen gelijkheid. Originele denkers vertrekken als eerste. In de geneeskunde ondermijnen credential laundering en plaatsingskartels het vertrouwen in licentiesystemen die zijn gebouwd op eerlijkheid. Deze instellingen waren nooit ontworpen om te functioneren onder constante verificatie. Ze gingen uit van goede trouw. Wanneer die veronderstelling op grote schaal faalt, degradeert het systeem van binnenuit. De schade is niet dramatisch. Het is cumulatief. ___ Werk je in een omgeving waar je weet dat vertrouwen wordt opgeofferd vanwege de invloed van een lage-trust cultuur?

Je stelt je niets voor, dit gebeurt wanneer immigratie uit de hand loopt en de gemeenschap zo groot is dat ze de Amerikaanse machtsstructuur begint te negeren.. Beide partijen zijn stilletjes gefrustreerd over de Indiase visumpijplijnen, en het heeft niets met ras te maken. Het is structureel. Ja, er zijn unieke niches waar Indiase politieke donoren, tech-executives of belangenorganisaties zich aligneren met een specifieke factie. Dat gebeurt in elke gemeenschap. Maar in het algemeen integreren deze netwerken niet over partijgrenzen heen op een manier die gedeelde verantwoordelijkheid of politieke wederkerigheid creëert. En dat is belangrijk. Democraten hebben moeite om het te verdedigen tegenover arbeidersstemmers die loononderdrukking en baanverplaatsing zien. Indiërs negeren hun eisen om 'te betalen voor spelen'. Republikeinen hebben moeite om het te verdedigen tegenover stemmers die offshoring, visummisbruik en permanente "tijdelijke" programma's zien. Je hebt eenmalige politici die gelobbyd worden voor 'voordelen', maar dat heeft geen meerderheid en wordt een last. Wat overblijft is een systeem waarin de voordelen privé en geconcentreerd zijn, terwijl de kosten publiek en wijdverspreid zijn. Gesloten wervingsnetwerken Ondoorzichtige verwijzingsketens Minimale handhaving Diffuse politieke eigendom Die combinatie maakt de pijplijn politiek giftig. Op dit moment - geeft niemand hen mijn liefde. Het is niet zo dat een van beide partijen "haat" heeft tegen Indiase immigratie. Ze hebben simpelweg geen reden om het te steunen en de groeiende tegenreactie kan carrièrebeëindigend zijn. Het is echt zo dat geen van beide partijen het kan beheersen, krediet geven of disciplineren zonder tegenreactie. Er is geen eindspel met een gelukkig einde voor een politicus die buitenlanders boven kiezers prioriteert. Wanneer een systeem samenwerking tussen instellingen niet beloont, stopt het met werken in een democratisch kader. Dat is wat je nu ziet. En het is waarom de druk aan beide zijden tegelijkertijd toeneemt. Oh, en dit is pas het begin. Wacht tot het publiek begint de politici te belonen die hen boven buitenlandse arbeid bevoordelen. Dat is wanneer het ongemakkelijk wordt voor buitenlandse belangen.